Παγκόσμια ημέρα κατά της ενδοσχολικής Βίας

Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Σχολικού Εκφοβισμού η 6 Μαρτίου. Όπως είναι ευρέως γνωστή, Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Bullying.

Στα πλαίσια αυτά έγινε παρουσίαση στους μαθητές του σχολείου από τον Διευθυντή Κ. Παπασάββα  ηλεκτρονικού υλικού το οποίο αναφέρονταν  στο Bullying το οποίο αποτελεί ένα από τα σοβαρότερα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα που στην Ελλάδα λαμβάνει ανησυχητικές διαστάσεις.

Τι είναι όμως το bullying;

Ο σχολικός εκφοβισμός είναι όλες εκείνες οι βίαιες και επιθετικές συμπεριφορές   από μαθητές σε συμμαθητές τους και οι οποίες γίνονται επίτηδες και επαναλαμβανόμενα με σκοπό να βλάψουν είτε σωματικά είτε ψυχολογικά. Συνήθως οι μαθητές θύτες, αντιλαμβάνονται τις αδυναμίες του θύματός τους και τις εκμεταλλεύονται.

Οι συμπεριφορές εκφοβισμού παίρνουν τρείς μορφές :

άμεση σωματική βία

λεκτική βία

διαπροσωπικό-κοινωνικό αποκλεισμό

Και αν θέλαμε να δώσουμε πιο συγκεκριμένα παραδείγματα, μπορεί να είναι:

-Σπρωξιές, ξυλοδαρμοί, βρισιές, προσβολές, απειλές, χειρονομίες

– Καταστροφή προσωπικών αντικειμένων

-Εκβιασμοί και αποκλεισμός

-Διάδοση κακόβουλων φημών σε βάρους κάποιου

-Σεξουαλική παρενόχληση και κακοποίηση

-Ηλεκτρονική παρενόχληση μαθητών μέσω μηνυμάτων στο κινητό, μέσω e-mails ή μέσω των social media

Πώς μπορούμε να καταλάβουμε αν αυτό συμβαίνει στο παιδί μας;

Υπάρχουν κάποια χαρακτηριστικά του χαρακτήρα του που μπορούν να το κάνουν πιο εύκολο στόχο. Και αυτά είναι:

-Η χαμηλή αυτοεκτίμηση

-Η μοναχικότητα και η τάση για απομόνωση

-Η απουσία διεκδικητικότητας

-Η ευαισθησία και η εσωστρέφεια

-Η απουσία κοινωνικών δεξιοτήτων

-Η απουσία ανταγωνιστικότητας και αυτοκυριαρχίας.

Από την άλλη, η συμπεριφορά του και πιο συγκεκριμένα οι αλλαγές της μπορούν να μας “χτυπήσουν” το καμπανάκι. Ανησυχούμε όταν:

-Το παιδί μας δεν είναι πρόθυμο να πάει σχολείο

-Επιστρέφει σπίτι θλιμμένο

-Ζητάει από τους γονείς να το πάνε στο σχολείο ενώ πριν ήταν πιο ανεξάρτητο

-Απομονώνεται και έχει σημεία άγχους

-Παίρνει ξαφνικά κακούς βαθμούς

-Επιστρέφει και του λείπουν πράγματα ή είναι κατεστραμμένα

-Έχει στο σώμα του χτυπήματαα.

Και τι κάνουμε εμείς;

Θα πρέπει να δείξουμε ψυχραιμία και πρώτα από όλα να μιλήσουμε με το παιδί μας δίνοντάς του να καταλάβει αφενός πως δεν φταίει, και αφετέρου πως μπορούμε μαζί να το αντιμετωπίσουμε.

Ωφείλουμε να ενημερώσουμε το σχολείο χωρίς φόβο ότι θα στοχοποιηθούμε και κυρίως να ΣΥΖΗΤΑΜΕ με τα παιδιά μας. Από τα πρώτα κιόλας χρόνια, συζητώντας “πώς πέρασες σήμερα στο σχολείο” και συνεχίζοντας ως το Πανεπιστήμιο. Να τονώνουμε την αυτοεκτίμηση του παιδιού μας, να το ενθαρρύνουμε να κάνει φίλους και παρέες, και να του μάθουμε να μην διστάζει να ζητήσει βοήθεια. Τα παιδιά μας αξίζουν την αποδοχή και το σεβασμό και αυτό είναι ένα μάθημα ζωής που πρέπει να τους δώσουμε από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ζωής τους.